پروردگارا توفیقم ده...
که بیش از طلب همدردی،
همدردی کنم
بیش از آنکه مرا بفهمند،
درکشان کنم
پیش از آنکه دوستم بدارند،
دوستشان بدارم
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم
و در بخشیدن است که بخشیده می شویم
و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.
تنهایی عار نیست…