دل است ديگر خستــه ميشود ...
بي حوصله ميشــود ...
از روزگار
ازآدمـــــــها از خــودش
از اين قابــها از اثبات از تـــــوضيــح
از کلماتــــي که رابـــطه ها را به گند ميکشـــد
از اين همه مهرباني کردن
و نا مهرباني ديدن
از ســـــــــــــنگ صبور بودن
و آخــــــــــــر هم مُهر ســـــنگ بودن خوردن
از زهــــــر حرف هايي که
تــــــا آخر عمـــــــر آدم را مـــــــي آزارد ...
خســــــــــــته ام ...
کـــــــــــــاش مـــيــشـد خـــــودم را جــايي جـــــا بـــذارم
و بـــرگـــردم بــبــيـنــم
ديــگـر نـيــســتــم !!!